Lieve Vereycken

Vlaamse taal om te overleggen.
Om als gemeenschap grenzen te verleggen.
Het vraagt middelen, kennis en onderricht.
En zo werden o.a. scholen opgericht.

Ode aan Vlaamse taal was vroeger voor mij niet zo erg van tel.
Maar uw verhaal kroop me nu echt wel onder mijn vel.

Taal,
als een ideaal.
Taal als middel om te leren en te verenigen.
Om het goede leven te regelen.
En desnoods mee wetten te laten bezegelen.
Dat vind ik bijzonder wijs.
Ik snap dan ook uw gedrevenheid voor onderwijs.

Liefde kan ik nog voelen.
Voor al wat u wilde bedoelen.

De hefbomen voor onze welvaartsmachine in onze regio,
gingen dus veel verder dan de creatie van de fabriek voor de beste foto.
Ook tal van cultuur- en beroepsverenigingen, mutualiteit,
eigen krant en bank zijn mede door u ontstaan.
Ze maken nog steeds deel uit van ons bestaan.

Uw veranderkracht en levenswerk,
maakt ons al generaties lang sterk.